A Sala do Social do Tribunal Supremo desestimou as demandas interpostas por 17 traballadores do Grupo Alcoa Inespal contra o auto de homologación do acordo transaccional, de 19 de outubro de 2022, que asinaron empresa e sindicatos.
O auto estaba asinado pola Federación de Industria do Sindicato Comisións Obreiras, a Confederación de Cadros e Profesionais (CCP), Unión Sindical Obreira, Unión Xeral de Traballadores, Confederación Intersindical Galega (CIG), Alu Ibérica AVL S.L., Alu Ibérica LC S.L. e Grupo Alcoa Inespal (Aluminio Español S.L.U., Alúmina Española S.A. e Alcoa Inespal S.L.O).
Os demandantes solicitaban a nulidade do auto de homologación do acordo transaccional asinado entre as partes, por entender que fora adoptado en fraude, dolo e mala fe ao supor un claro prexuízo e discriminación para os traballadores excluídos do mesmo. Subsidiariamente, entre outras peticións, solicitaban que fosen incluídos no acordo alcanzado, cos dereitos recoñecidos nel.
En relación con esta última petición, de ser incluídos no acordo, a Sala responde que non pode estimar esta pretensión pola sinxela razón de que se trata de persoas cuxa relación laboral non foi terminada por iniciativa da empresa no seo dun procedemento de extinción colectiva de contratos de traballo, nin polo Xulgado do Mercantil, senón que nove extinguiron a relación laboral por decisión voluntaria, catro accederon á excedencia voluntaria e outros tantos foron declarados en incapacidade temporal sen reserva de posto.
“Aínda que se mira, está a pedirse algo que ningún Acordo (moito menos, un Auto) arrebatou a quen o impetran. Se houberen permanecido na empresa seríalles aplicable o contido reclamado. O que sucede é que no momento de producirse a terminación dos respectivos contratos de traballo (véxase o Feito Probado Primeiro) aínda non se executou o despedimento colectivo contemplado nos pactos de 2019 ou que, isto é o decisivo, a causa extintiva foi unha distinta á contemplada en tales acordos”, recóllese na sentenza.
Respecto da alegación relativa á discriminación, o tribunal afirma que non comparte ese enfoque posto que os demandantes non acreditaron que os seus contratos de traballo terminasen como consecuencia de despedimento colectivo e sinala que os Acordos de 2019 conceden unha indemnización ás persoas cuxa relación laboral finalice por tal causa. “Pretenden que foron vítimas dunha discriminación, que nalgún caso asocian a incapacidade (estado de saúde), pero este Tribunal non atopa indicio algún diso”, sinalaron desde o Tribunal Supremo.
En todo caso, a Sala sinalou que as argumentacións e datos indican que se quedan á marxe dos beneficios previstos nos sucesivos acordos, o último deles homologado polo auto impugnado, “é por unha circunstancia do todo obxectiva e allea á vontade de quen os subscribiron: a terminación dos respectivos contratos de traballo por causas diversas á contemplada en tales instrumentos colectivos”.
A sentenza, relatorio do maxistrado Antonio Sempere, explica que se, como sosteñen, entenden que no seu patrimonio xa entrara o dereito a percibir unha indemnización como consecuencia de tales acordos, iso “poderán facelo valer (como así está a suceder) en eventuais reclamacións, pero carece de todo sentido que se impugne un Auto homologando acordo referirdo a quen foron incluídos nun despedimento colectivo para interesar que se declare a súa nulidade porque, precisamente, quedaron fose as persoas de referencia”.
Por iso, considera que se se interesa o cumprimento duns acordos adoptados no seo dun procedemento de despedimento colectivo “dificilmente pode pensarse que están afectados pola solución que se alcance quen instaron a súa baixa voluntaria ou accedendo á situación de incapacidade permanente sen a reserva do posto” que permite o artigo 48.2 do Estatuto dos Traballadores en certos casos.
Como consecuencia, a Sala conclúe que os demandantes viron extinguidos os seus contratos por causas diversas da contemplada no Acordo Colectivo, cuxa aplicación reclaman, “polo que carecen de legitimación material e non é posible examinar a súa reclamación”.
Así mesmo, sinala que a eventual lesividad do Auto cuestionado baséase nunha “premisa errónea”, xa que non foron excluídos de acordo colectivo algún senón que a referida circunstancia extintiva é a que xustifica a súa situación, sen que apareza iso vinculado por mor de discriminación algunha.
