Francisco Nicolás Goméz Iglesias, máis coñecido como ‘O Pequeno Nicolás’, declarou este martes, no xuízo que se celebra na Audiencia de Madrid pola viaxe que efectuou en 2014 a Ribadeo, no que se fixo pasar por unha ligazón entre Casa Real e Goberno, que o seu obxectivo era aparentar que era “unha persoa importante” pero non unha autoridade oficial. “Quería tirarme o pisto”, dixo.

Gómez Iglesias, que se enfronta a 7 anos de cárcere e a unha multa duns 81.000 euros por presuntos delitos de usurpación de funcións públicas, falsidade en documento oficial e suborno activo, contou que a súa única intención era impresionar ao presidente de ALSA, Jorge Cosmen, con quen programara unha reunión que tivo lugar o 13 de agosto de 2014 no Club Náutico de Ribadeo.

“O que eu quería era tirarme o pisto co empresario e facer unha viaxe pomposa porque, coa idade que eu tiña entón, con esa inmadurez, o que quería era asemellarme aos maiores, ter máis poder, por así dicilo, crerme poderoso”, xustificou.

No entanto, incidiu en que “nunca” pretendeu finxir que era unha autoridade, aclarando mesmo ao fiscal que lle interrogaba que o cargo que lle imputa usar, ligazón entre Casa Real e Goberno, non existía. E sábeo, explicou, porque neses anos “estaba ao corrente da organigrama do Estado”.

Ao longo da súa intervención, ‘O Pequeno Nicolás’ aludiu varias veces á súa “inmadurez” daquela época, facendo fincapé en que só tiña 19 anos. Preguntado sobre como valora hoxe o ocorrido, contestou tallante: “Un despropósito”.

A este respecto, tanto el como o seu avogado, o fillo do maxistrado do Supremo Manuel Marchena, puxeron de relevo que segue un tratamento psiquiátrico con medicación por diferentes trastornos.

O mozo, agora de 27 anos, sinalou que, precisamente pola súa idade, cría que Cosmen, como “un dos empresarios máis importantes do sector” dos transportes, non lle faría caso. De aí, o seu empeño por recrear esa “pomposidad”.

Recoñeceu que xa vira ao presidente de ALSA unha vez, pero enmarcouno no círculo social do que gozaba. “Con 15 anos empecei a facer conferencias con empresarios e políticos”, destacou. “Víame sempre moi rodeado”, apostilou.

A intención con Cosmen, conforme ao relato de Gómez Iglesias, era esa: “Facer máis conferencias”. Con todo, a conversa entre ambos, ao ser “unha comida de verán”, transcorreu sobre temas xerais, de política.

COMO AS COMITIVAS DA UEFA

De acordo con Fiscalía, ‘O Pequeno Nicolás’ contactaría cun policía municipal de Madrid, Jorge González, para que lle axudase a aparentar o carácter oficial da viaxe, coa súa presenza como escolta e co uso de rotativos luminosos, aparellos de transmisión e ‘pinganillos’ que o axente local extraería de dependencias policiais. Á súa vez, González contactaría cun policía municipal de Torrijos (Toledo), Carlos Pérez, para formar parte da escolta.

Ademais, Gómez Iglesias alugaría catro coches para simular unha comitiva oficial e contactaría coa Policía Municipal e co Club Náutico de Ribadeo para que lle desen o trato oportuno. Así, as forzas locais escoltáronos desde a súa entrada na localidade galega ata o restaurante, onde foi o alcalde de Ribadeo crendo que ‘O Pequeno Nicolás’ era unha autoridade.

Gómez Iglesias confirmou que xestionou o aluguer de vehículos. “Eu quería darme aires de grandeza, co cal, cuantos máis coches mellor”, admitiu. De feito, confesou que a súa intención era simular “as comitivas dos equipos de fútbol e da UEFA” e que, con ese fin, ideou uns distintivos que –subliñou– non chegou a usar. Eran un mero “folio plastificado onde puña ‘coche 1’ e abaixo a matrícula en grande”. “Era o único que puña”, expuxo.

Estes papeis centraron parte da vista de hoxe. O Ministerio Público mantén que Gómez Iglesias fixo unhas acreditacións falsas do Ministerio de Interior para reforzar esta fachada oficial. Dous policías nacionais testificaron que, durante as vixilancias que realizaron, viron o mozo nunha tenda de reprografía nun computador onde despois comprobaron que había un documento aberto cun membrete do Goberno.

VERSIÓNS OPOSTAS DOS POLICÍAS

Os dous policías locais están acusados de delitos de usurpación de funcións públicas e suborno pasivo polos que se enfrontan a cinco anos e medio de cárcere e unha multa de quince meses.

González declarou que ‘O Pequeno Nicolás’ contactou con el porque tiñan “unha relación de amizade”. Coñecíai de velo en “multitude de actos” organizados por todo tipo de “institucións”, entre as que mencionou Goberno e Casa Real.

O policía reivindicou que Francisco Nicolás “non era o friki que aparenta”. Segundo observara, sentaba “en mesas de traballo con empresarios, ministros, embaixadores e secretarios de Estado”. “Non me fai falla saber que cargo ten cando o vexo participar niso”, esgrimiu González. Esa mesma asunción, razoou, é a que levaría á Policía, ao Club Náutico e ata ao alcalde de Ribadeo a darlle ese trato especial.

En canto ao seu rol nos feitos, expuxo que se desenvolveron igual se non participase porque non os organizou. Describiuno como un favor a un amigo nun día libre a piques de coller vacacións, motivo polo cal se achegou ao Concello de Madrid, onde traballa como xefe de seguridade, para retirar o “macuto” que levaba consigo por “protección persoal” cando non estaba de servizo.

Sobre o uso de dispositivos oficiais, González negou que levase luces e aparellos de comunicación das dependencias policiais. Si achegou uns “transmisores pequenos” seus, como os usados por sendeiristas, para que os condutores puidesen coordinarse. Neste punto a súa versión diferiu da ofrecida polo outro axente xulgado, que detallou que o seu compañeiro si levou indicativos luminosos.

Así mesmo, Pérez dixo que González lle chamou días antes da viaxe para que lle axudase coa escolta a unha “autoridade”. Segundo este axente local, en todo momento creu que Gómez Iglesias era un cargo oficial e deuse conta de que non o era “polo telexornal”. “Enganáronme”, denunciou.

A (NON) CHAMADA DE SÁENZ DE SANTAMARÍA

Outro dos detalles que afloraron é a chamada que ‘O Pequeno Nicolás’ simularía recibir da entón vicepresidenta do Goberno, Soraya Sáenz de Santamaría, para pór fin á comida co empresario.

O policía de Torrijos indicou que González se lle achegou para darlle un móbil cunha chamada para o mozo, sen concretar de quen. O municipal de Madrid, por contra, defendeu que só se aproximou a Gómez Iglesias para advertirlle de que se estaba armando un “gran balbordo” en torno ao restaurante porque se rumoreaba que había alguén de Casa Real.

Aínda que Fiscalía di que ‘O Pequeno Nicolás’ pagou a González 2.000 euros e este lle deu 400 ao outro policía, os tres negaron que houbese remuneración.

A vista tamén estivo marcada polas cuestións previas, que serviron para que as defensas reclamasen a nulidade da causa por diversas razóns. A de Gómez Iglesias, alegando que o rexistro da casa do seu cliente non estivo o suficientemente xustificado, e a avogada de González, argumentando que os acusados foron vítimas dunha “investigación prospectiva” enmarcada na “guerra de comisarios” e dirixida polo “sentimento de vinganza” cara a un dos seus protagonistas: José Manuel Villarejo.