Blanco: "estudamos todas as medidas que a lei nos permite" para garantir o aluminio en San Cibrao - Xornal da Mariña

- Advertisement -

Ramón González Rey/EFE. O secretario xeral de Industria, Raül Blanco, mostrouse este martes convencido de que Alcoa pretende “unha morte por capítulos” da industria do aluminio no país, primeiro coas vendas da Coruña e Avilés e agora coa factoría lucense de San Cibrao, onde en menos de quince días a multinacional do aluminio deberá decidir sobre o despedimento colectivo permanente.

“Estanse estudando todas as medidas que o ordenamento xurídico nos permite para que haxa un proxecto industrial viable na fábrica de San Cibrao“, destacou Blanco no programa radiofónico ‘O Compás de Galicia‘ de Onda Cero. Neste espazo, acentuou de “indecente” a actitude da multinacional estadounidense, que se negou a vender tanto a Liberty House como á Sociedade Estatal de Participacións Industriais (SEPI) e tampouco sacou adiante un axuste de emprego (ERTE).

“SE AS CUBAS SE PARÁN SERÁ RESPONSABILIDADE DE ALCOA”

Sobre o prazo de 15 días aberto por Alcoa para o proceso de despedimento colectivo, Blanco dixo que “a empresa deberá valorar se na súa actuación declara mala fe durante todo o proceso, se está en condicións de tomar decisións dese tipo e isto que lle vai supoñer; non será un proceso fácil para ninguén”, advertiu.

Explicou que están vixiantes por se se producen incumprimentos que derivarían na petición do Goberno de que devolva as axudas recibidas estes anos.

“Non hai motivo algún para que se apague a fábrica; se as cubas se paran sería única e exclusivamente responsabilidade de Alcoa“, indicou. Sobre o proceso de venda, afirmou que “nas primeiras semanas negociou” pero “logo foi imposibilitando progresivamente” que o candidato único de compra, Liberty House, alegando “que o proceso rematara. Vendo esa negativa, decidimos mediar para que iso fose posible, porque non había nada que imposibilitara o acordo, máis alá da vontade da titular”. Finalmente, “optamos por unha compra para trasladar a planta a outro propietario; avanzamos ata o domingo, a maquinaria estaba en marcha tanto a través da SEPI como con Liberty House, pero (a multinacional estadounidense) dixo que non”.

PON EN DÚBIDA O FUTURO DA REFINERÍA DE ALÚMINA

Preguntado polas medidas menos “amigables” ás que se referiu trala reunión da mesa multilateral, afirmou que se analizan “todos os escenarios e opcións posibles. É unha situación excepcional e non moi racional”, apuntou Blanco, que cuestionou o futuro da planta de alúmina con Alcoa. “Non sería extraño que pasase o mesmo coa refinería; Alcoa segue empeñada en reducir capacidade para traer o aluminio de terceiros países, máis baratos e fóra da Unión Europea. Cremos que temos que poñer todas as medidas xuridicamente posibles para asegurar un proxecto que o investidor nos garante que sería non por un ano nin por dous, senón por vinte”, expuxo.

NON SE PRONUNCIA SOBRE A EXPROPIACIÓN

Sobre a intervención pública, Blanco afirmou que “iso é o que se tentou a través da SEPI, realizar unha intermediación pública para dar todas as garantías”. Non se pronunciou, con todo, sobre unha posible expropiación das instalacións.

SEN DATA PARA O ESTATUTO

Sobre o estatuto das electrointensivas, Blanco non avanzou unha data, máis alá da comprometida do mes de “outubro. Está nos últimos trámites de consulta coa UE; o marco comunitario é moi rigoroso neste aspecto e queremos un marco enerxético estable para anos”, zanxou.

AVILÉS E A CORUÑA, PRECEDENTES

Alcoa xa vendeu o ano pasado ao fondo suizo Parter Capital as plantas que tiña en Avilés e A Coruña, logo dun longo proceso que arrincou a finais de 2018 cando a multinacional estadounidense anunciou a súa intención de pechar as dúas fábricas, que xustificou polos altos custos da electricidade en España, a necesidade de facer fortes investimentos nas plantas e a difícil conxuntura nos mercados de aluminio.

Pero Parter Capital non tardou en desfacerse das dúas plantas de Alcoa, que foron adquiridas polo Grupo Riesgo xa baixo a denominación de Alu Ibérica. O grupo garantiu en principio o mantemento do emprego e anunciou un investimento de 250 millóns en cinco anos nas instalacións, pero as dúbidas sobre a existencia dun plan industrial provocou as protestas dos traballadores, que pediron ao Goberno central que as interveña.