A asociación española do aluminio aspira a que o dono da fábrica de San Cibrao (en Cervo, Lugo) se beneficie de fondos europeos para investigar novos usos para os lodos vermellos, co obxectivo de “ter unha imaxe máis ecolóxica”. “Alcoa neste momento ou quen que veña, se a SEPI decide vendela”, advirte o seu secretario xeral, Jon de Olabarria.
Nunha entrevista con E. Press, Olabarria explica que a asociación trasladou ao Goberno español un documento que busca que as empresas españolas do sector poidan acollerse ás medidas de apoio á industria do fondo europeo de recuperación e resiliencia para superar a crise da covid-19 e mitigar os riscos dun impacto máis grave na cadea de valor. “Desde as fábricas máis importantes ata o taller máis pequeno”, resalta.
O Executivo de Pedro Sánchez recibiu “ben” este plan, segundo destaca o representante da asociación, pero fai fincapé en que agora a industria do aluminio pretende “influír” para ser escoitada en Bruxelas.
Aí, no que denominaron ‘Macroproxecto tractor: industria da transformación circular do aluminio en España 2025’, tería cabida a planta da Mariña, segundo a asociación española do aluminio. “Facemos peticións para investimentos finalistas. Pretendemos que o plan de axudas que necesita o conxunto do sector financie investimentos de xeración eléctrica e reciclaxe, para reducir a pegada de carbono”, expón Jon de Olabarria. Tamén buscan a implantación de tecnoloxías da denominada ‘industria 4.0’.
“Todas as industrias poderán optar a iso”, segundo o secretario xeral deste colectivo, tamén a planta de San Cibrao, que ten a particularidade de contar cunha instalación de fabricación de alúmina a partir da bauxita, “que xera uns residuos que deben ser tratados”.
XESTIÓN DE RESÍDUOS
“O que sexa o dono no seu momento, Alcoa neste momento ou o que veña, a SEPI ou se decide vendelo, necesitamos que xestionen de maneira eficiente eses residuos da primeira etapa“, apunta. É para iso que queren “que teñan a posibilidade de acceder a unha subvención para facer investigacións que busquen unha saída” aos lodos vermellos.
Alcoa recibiu subvencións millonarias durante moitos anos e a súa actitude durante a crise que levou a venda das plantas da Coruña e Avilés e agora coa de San Cibrao supuxo as críticas dos gobernos central e galego e de boa parte da cidadanía.
Ante a posibilidade de que máis axudas impliquen maior malestar entre a opinión pública, este portavoz do sector do aluminio advirte de que “non son axudas millonarias que financian a produción”, senón que do que “se está falando é dun plan para axudar á redución de emisións, ben sexa de residuos, ben de contaminantes”. “Pero non para producir aluminio máis barato; o que queremos é descarbonizar”, puntualiza.
Neste sentido, reflexiona sobre que “calquera que se faga cargo” da planta de Cervo “o primeiro” que terá que pensar é en “descarbonizar” a súa produción eléctrica, “xerar enerxía cun compoñente de prezo máis barato”. “Quen queira tomar as rendas terá que pensar nisto mesmo”, incide.
Liberty, o grupo interesado ata o momento e ao que a SEPI prevé vender a factoría se frutifica a operación coa multinacional estadounidense, expuxo precisamente ao comité de empresa un plan de investimentos que pasaba por incorporar enerxías renovables para a xeración de enerxía para a fábrica. A asociación española de aluminio fixo unha “reserva especial” para pronunciarse sobre a crise de Alcoa, membro colaborador, ata que esta estivo “relativamente encarrilada a unha negociación coa SEPI”.
RESIDUOS
Jon de Olabarria sinala que “o problema” dos residuos en San Cibrao é que os residuos se acumulan en “cantidades importantes”. “Que haxa un problema de contención na balsa é o que coñecemos“, explica, posto que “son compostos que están tratados e seguen sendo tratados”.
Pero sobre o que chama a atención é acerca de que “se pode buscar saídas para usar ese lodo noutros sectores”. Segundo comenta, “están a buscarse solucións” e “existen algún pero a cuestión é (facelas) economicamente rendibles”.
PERDA DE FORTALEZA
Por último, apela a que “haxa un entendemento” entre SEPI e Alcoa, preocupado por que a economía española “perda fortaleza” no ámbito dun produto “esencial para o futuro pola súa infinita reutilizabilidad”.
Sen “predilección” por ningún tipo de operación, o que reclama a industria é que “quen o colla que o faga traballar en condicións de mercado”. Respecto diso, mostra o seu rexeitamento a que sexa “unha empresa estatal fortemente subvencionada”, pois iso “a Unión Europea xa non o permite”.
