O pianista ribadense, Guillermo Cruzado,nesta terceira cita o público volveu encher o auditorio ribadense nun concerto cun programa de difícil execución que non deixou indiferente a ninguén. Así o corroboraron os intensos e longos aplausos ao final de cada obra.

Guillermo Cruzado cativou ao público cunha posta en escena sobria e delicada propias da súa personalidade. Foi un concerto íntimo, coidado de principio a fin como obsequio e agradecemento aos presentes.

O motivo deste recital virou ao redor da expresión musical da despedida. A través do retrato sonoro realizado por diversos autores, os asistentes gozaron dunha mostra de como se concibe e vive esta experiencia, e das diferenzas que existen entre un “ata logo” ou un “ata nunca”, en definitiva: unha reflexión sobre o que supón dicir adeus.

En primeiro lugar, estiveron Ravel e o seu Pavana para unha infanta defunta. Coas danzas evoca os movementos dunha infanta, e expresa un entusiasmo nostálxico pola moda e a sensibilidade española que o autor compartía con coetáneos como Debussy ou Albéniz.

Beethoven escribe entre 1809 e 1810 a sonata Lles Adieaux (Op.81a), dedicada ao seu gran amigo o archiduque Rodolfo de Austria cando este retirouse a Viena durante a ocupación francesa. O primeiro movemento fixo referencia á despedida, o segundo á ausencia e o terceiro ao rencuentro.

O terceiro lugar ocupouno o Scherzo nº2 de Chopin, composto en 1837. Nas catro notas do seu motivo inicial atopamos as preguntas existenciais propias das despedidas, nun constante vaivén entre a vida e a morte.

Liebestod (Morte de amor) é o termo que se utiliza para describir o aria final do drama Tristán e Isolda de Wagner, aquí transcrita para piano por Liszt. A heroína Isolda morre de amor fronte ao corpo do seu amado Tristán. Segundo Wagner, o Liebestod non é unha dor física, senón unha transformación: un paso a outra dimensión.

Como chiscadela final O Pelele de Granadeiros, composto en 1914 formando parte dos seus Goyescas. Esta peza fai referencia á despedida do boneco que, cando os nenos atrápano, quéimase.

Unha vez terminado o concerto, #ante a insistencia dun público totalmente entregado, o pianista ribadense ofreceu tres propinas. A Marcha Turca de Mozart, un Intermezzo de Manuel Ponce e a Sonata en Re de Mateo Albéniz, deixando aos presentes con ganas de máis.

Os asistentes mostraron o seu desexo de poder gozar no futuro doutros concertos, que sen dúbida farán as delicias do público.

Guillermo Cruzado Martín tivo palabras de agradecemento para o Concello de Ribadeo, Yamaha, que colaborou co piano e sobre todo, reiterou o agradecemento aos asistentes, que tanto o apoiaron estes últimos anos e que el llo quixo devolver da forma que mellor sabe facelo, a través da súa música.