EFE. O Ministerio de Industria explicou este xoves, no xuízo sobre o despedimento colectivo suscitado por Alcoa e que afectaría a 524 traballadores da planta de aluminio primario de San Cibrao, que pechar dita planta “é carísimo“, por iso a propia empresa asegurou que non se pecha, e ademais “non é a mellor solución“.
“Pechar unha planta de aluminio é caro e non é a mellor solución, só cando está amortizada, e San Cibrao é produtiva, non ten sentido pechala“, sostivo o avogado do Estado que intervén en representación do Ministerio de Industria en referencia a algunhas das alegacións e manifestacións expostas neste xuízo.
Xunta e Ministerio de Industria persoáronse na causa que se xulga este xoves no Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) -con sede na Coruña– para adherirse á demanda dos representantes dos traballadores contra a execución deste expediente de regulación de emprego (ERE) que afectaría a máis de medio milleiro de empregados na Mariña lucense, ademais de a outros 400 empregados da industria auxiliar de pararse as cubas de electrólise.
O AVOGADO DO ESTADO SALIENTA O GASTOS MEDIOAMBIENTAIS DE DESMANTELAR A FÁBRICA
Segundo indicou o avogado do Estado durante o seu alegato, os custos medioambientais de pechar a planta serían “tan elevados que afectarían ao seu negocio“, pois o peche implica o desmantelamento da planta de aluminio e a limpeza de chans baixo a mesma, ao que se engade en San Cibrao a separación desta planta da refinería de alúmina, detalla.
Deste este punto de vista xustificou que na negociación sobre a venda da planta se falase “dun prezo dun euro, polos riscos que asume o comprador”.
SUXIRE QUE A MULTINACIONAL “XOGA COS CUSTOS” E QUE “TIÑA UN PLAN DESDE O PRINCIPIO”
Con todo, engade, ao tratarse Alcoa dun grupo mundial “pode xogar cos custos“, polo que se preguntou se se compararon os gastos por traballador en relación á planta de Islandia, por exemplo, ou o feito de estar a planta lucense á beira da de alúmina, o que abarata ata o transporte da materia prima.
Así, argumentou que Alcoa chegou no 2019, “desde Pittsburgh“, a unha “conclusión empresarial lexítima”, que no seu contexto económico “ten demasiadas plantas de aluminio primario en todo o mundo”, o que non implica que se teña que pechar unha fábrica que “é produtiva” cando existe interese en mercala.
Tamén puxo en cuestión “o peche parcial” que pretende Alcoa, pois afectaría “ao 84% do persoal“, mentres que de despedir ao 85% tería que renunciar “as subvencións por emisións de custos indirectos de dióxido de carbono (CO2)”, o que ao seu xuízo demostra que “había un plan desde o principio“.
E para que o plan “coe” é necesario “aparentar que se fixo todo o posible” para negociar, o que pasa por dicir que “se tivo boa fe”.
“ESTE É O MOMENTO QUE ALCOA ESPERA DESDE HAI MÁIS DUN ANO”, SALIENTA”
De feito, Industria avisa de que este preito “é o momento que está a esperar” Alcoa “desde outubro de 2019” porque lle ofrece a posibilidade de completar o seu plan se se lle dá razón, xa que “en realidade Alcoa nunca quixo negociar unha venda e deixar de despedir aos traballadores”.
En relación aos termos económicos o propio grupo Alcoa Inespal defendeu neste xuízo, no que se opuxo á demanda por este despedimento colectivo, que entre as causas do despedimento colectivo non están só as circunstancias estatais, como o prezo da enerxía, senón tamén as internacionais, como o prezo da enerxía e materias primas. Tamén considerou “inadmisible” que o grupo asuma responsabilidade algunha neste despedimento.
Sobre este extremo, desde Fondo Garantía Salarial (Fogasa) pídese eximir a este fondo de calquera responsabilidade e engade que se as empresas demandadas fosen insolventes, que este organismo responda polos límites establecidos no Estatuto dos Traballadores.
A AUTORIDADE LABORAL: “NON HOUBO PERÍODO DE CONSULTAS, SÓ EN APARIENCIA”
Pola súa banda, o letrado da Xunta de Galicia recordou, en contra do que di Alcoa sobre as causas de nulidade do despedimento, que non houbo período de consultas, “ou o que se practicou con esa aparencia non o foi”, para evitar os despedimentos, minorar as súas consecuencias ou buscar alternativas, nin se entregou á representación dos traballadores a documentación precisa nin se concretou a efectividade dos despedimentos, o que “non é compatible coa boa fe“, o que se une á falta dun plan de recolocación consensuado.
TRAS CATRO MESES DE CONVERSAS, ALCOA OFERTOU O ERTE “O PENÚLTIMO DÍA”
Despois de que Alcoa tentase xustificar unha vontade de negociación pola “duración” das consultas –de 120 días-, a Xunta contrapuxo que non foi ata o “penúltimo día” do período no cal a empresa se abriu a un ERTE no canto dun ERE, e iso despois de ser advertida en numerosas ocasións pola autoridade laboral. Por tal motivo, observa un “inmobilismo” na actitude da compañía.
Outro dos exemplos sobre a falta de vontade negociadora da multinacional estadounidense é a súa intención de parar as cubas, a pesar de que iso puidese “frustrar” a venda.
